Albo zima. Kiedyś to były czasy. Teraz to nie ma czasów. Teraz to zima tylko na zdjęciach. Kiedyś to pociągi do torów przymarzały. Trzeba było w środku lasu wysiadać i na te stalowe koła chuchać. Niejednemu się język do szyn przykleił. Całymi grupami szło się na dzikie lodowiska. Wracało się różnie. Jeden nogę złamał, drugi tylko bulknął pod lodem, wilki zajmowały się resztą. To były ciężkie czasy. Do szkoły trzeba było wstawać o trzeciej. 5 kilometrów iść w zamieci. Jak się ojcu spirytus podebrało, to jeszcze szło iść przy minus 30. Teraz dzieciakom zimno w okolicach zera. Wtedy, jak jeszcze były czasy, sandały wystarczały przy śniegu do kolan, a i nogi się przetarły po tym jak się węgiel z hałd kradło. Teraz to nie ma czasów, kopalnie chcą pozamykać. Nawet nie będzie gdzie nóg pobrudzić. A polski węgiel, wiadomo, najlepszy. Taki dobry, że zmienił w kraju klimat. Albo i na świecie. A może we wszechświecie. Najlepszy. Pewnie dlatego w polskich piecach pali się tym ukraińskim i starymi szmatami. Wracając do starych szmat. Jak już doszło się na ten pociąg, w sandałach, w zamieci, gluta otarło i wsiadło w pociąg i jak był dobry dzień, to nie przymarzał do szyn. Jak był zły, to chuchanie. Trzy przesiadki i było się na miejscu. Starą szmatą woźna witała. Kiedyś to był szacunek do nauczycieli, stopniał jak ten śnieg. Nie ma już czasów. Jak matematyczka huknęła linijką po łapach, to paluchy przetrącone i nie było jak węgla kraść. Szacunek był. Od kurew wyzywaliśmy ją tylko po cichu, za plecami, pijąc resztę spirytusu od ojca za szkołą i zadymiając papierosem. I wpierdol był, i szacunek. Nauczyciel wlał, ojciec poprawił, nie to co teraz. Wszyscy wyrośliśmy na porządnych ludzi. Marian po terapii założył nawet rodzinę. Karol wyszedł za dobre sprawowanie przed czasem. A Tomek pije tylko z 5 razy w tygodniu. Teraz gówniarzerka rozwydrzona. Wymagania ma. Myśmy w pierwszej pracy nie zarabiali, człowiek się cieszył, że w ogóle robota jest. Teraz za 9 tysięcy w stolicy nie umieją przeżyć. Mi na fajki zawsze wystarcza i to z samych zasiłków. Kłamcy. Teraz wszyscy kłamią. Tyle lat starymi butami w piecu się paliło i smogu nie było. Teraz tych czytników, radarów jakichś nawieszali i alarmy, że smog. Jaki smog Panie, się pytam. 30 lat w piec wrzucam, co znajdę, teraz objawienie wielkie. I śniegu tego nie ma. To jakiś spisek. Nagle jakieś Grety, szczepionki, 5G, czapki z aluminium. Ten śnieg, to wszystko, to wina komórek. Kiedyś nie było komórek – był śnieg. Kiedyś nie było Internetu, tych fal wszystkich i ołowiu co dzieciom w łokieć wstrzykują. O tym wszystkim można na Facebooku przeczytać. Czy ten śnieg jeszcze wróci? Ja nie wiem. Jakie to święta, takie bez śniegu? Jak Wielkanoc, a to przecież Boże Narodzenie. Czas rodzinny. Wspólna biesiada. Wódeczka. Kurwy lecące na politykę. Wódeczka. Pasterka. Wódeczka. Po pasterce do domu wrócimy, w piecu napalimy, opony wrzucimy, Greta będzie zła. Greta będzie zła.
